Beschrijving

Syllabus Wilde dieren in het Oude Egypte

Egypte is ten gevolge van haar ligging aan de vlakke oevers van de rivier de Nijl een kwetsbaar landbouwgebied. De Egyptenaren leefden daardoor in een bijzondere relatie tot de wilde dieren die hen omringden. Vooral de in het wild levende ongetemde dieren hebben een grote rol gespeeld in de godsdienstige opvattingen van de Egyptenaren. Dit kan vooral worden afgeleid aan de hand van de voorstellingen op grafwanden of uit voorwerpen die aan de dode werden meegegeven. Men had niet alleen een groot ontzag voor de gevaarlijke dieren zoals krokodillen, nijlpaarden, leeuwen en slangen. Men was vooral onder de indruk van het onafhankelijke ‘anders zijn dan de mens’ van de wilde dieren. Het is niet verwonderlijk dat deze dieren als verschijningsvormen van de goden werden beschouwd. Hier kan vaak een ethologische verklaring voor worden gegeven. Bekende voorbeelden van goden die als gevaarlijke dieren verschijnen zijn de jakhalsgod Anoebis, de krokodilgod Sobek, de nijlpaardgodin Taweret, de leeuwingodin Sachmet en de slang Apep. Ook de minder gevaarlijke in het wild levende dieren werden vereerd. Denk aan de baviaan en de ibis als de heilige dieren van de god Thot. Ook gedomesticeerde dieren zoals de ezel, het schaap en de koe of de door de mens getemde huisdieren zoals de kat en de hond werden als manifestaties van de goden beschouwd.